Η ακεραιότητα θέλει αρετή και τόλμη

Ο «σύμβουλος ακεραιότητας» θα αποτελεί, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του νομοσχεδίου που συζητείται στη Βουλή, ένα «εμπιστευτικό σημείο επαφής για τους υπαλλήλους κάθε δημόσιου φορέα, προκειμένου να αναζητήσουν υποστήριξη, ενημέρωση και συμβουλή σχετικά με θέματα ηθικής και ακεραιότητας στον χώρο εργασίας τους». Στα θέματα αυτά συγκαταλέγονται ζητήματα «διαφθοράς, παρενόχλησης, διακρίσεων, ηθικών διλημμάτων και παρατυπιών». Το περίγραμμα εργασίας των συμβούλων ακεραιότητας σε χώρες με παράδοση στην εφαρμογή του θεσμού είναι, όμως, περισσότερο ευρύ. Ο σύμβουλος συνδράμει την υπηρεσία στην επίτευξη των στόχων που έχει θέσει, προτείνει και βρίσκει λύσεις προκειμένου να αποφεύγονται οι περιπλοκές και οι συγκρούσεις μεταξύ υπηρεσιών. Διευκολύνει και ενισχύει την επικοινωνία μεταξύ των εμπλεκομένων, προσφέροντας ιδέες και τεχνικές εξόδου από  τον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας. Ο σύμβουλος πρέπει, επίσης, να μπορεί να συνεργάζεται με τους πολίτες-πελάτες των δημοσίων υπηρεσιών και, γι’ αυτό πρέπει να διαθέτει ειδική εκπαίδευση και κατάρτιση. Ο σύμβουλοςακεραιότητας βοηθά την υπηρεσία να ανταποκριθεί στην αποστολή της, χωρίς να απομονώνει τμήματα του έργου της ή στελέχη της από διαφορετικές βαθμίδες. Υπό την έννοια αυτή, οι συστάσεις του δεν αφορούν μόνον ένα τμήμα της διοικητικής ιεραρχίας αλλά το σύνολο της υπηρεσίας, δηλαδή, τόσο το διοικητικό όσο και το πολιτικό τμήμα της. Για να συμβεί, όμως, αυτό ο σύμβουλος πρέπει να έχει κατοχυρώσει την ανεξαρτησία του, ιδίως από παρεμβάσεις και πιέσεις της ανώτατης διοικητικής και πολιτικής ιεραρχίας. Η υπαγωγή του συμβούλου στο «γραφείο υπουργού», του στερεί, όμως, αυτή τη βασική ιδιότητα. Εχοντας ένα δύσκολο έργο, ο σύμβουλος ακεραιότητας πρέπει να διαθέτει όχι μόνον τα τυπικά προσόντα αλλά και την ουσιαστική γνώση που θα αποκτήσει μέσα από την συνεχιζόμενη κατάρτισή του.  Οταν θα δημιουργηθεί η πρώτη κρίσιμη μάζα συμβούλων που θα λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές γνώσης, θα έχει μπει η βάση για μια αξιόπιστη συνέχεια.