Τελικά, κρείττον το σιγάν του λαλείν. Λύνοντας την πολύχρονη σιωπή του, ο Κώστας Καραμανλής έβαλε κατά της στρατηγικής του Ελσίνκι για την εξωτερική πολιτική, κατηγορώντας τον Κώστα Σημίτη, και μάλιστα άκομψα, ότι ήταν έτοιμος για παραχώρηση εθνικής επικράτειας. Οχι από πρόθεση αλλά, ασφαλώς, «ουσιαστικά» όπως λέει, από ευήθεια, από μειωμένη αντίληψη! Πώς αλλιώς να εκληφθεί η πρόταση του πρωθυπουργού το διάστημα 2004-2009, ότι «από τα Ιμια μέχρι το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη ζητούσε ουσιαστικά από ΗΠΑ και ευρωπαίους εταίρους να ωθήσουν την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για τα Ιμια και τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες»; Κάτι που είναι ψευδές, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στη Χάγη από καμία χώρα, γι’ αυτό άλλωστε και στην πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση βασικός στόχος ήταν η επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών με απώτερο στόχο, αν δεν καταφέρουν οι δύο χώρες να συμφωνήσουν για τις διαφορές τους, να προσφύγουν από κοινού στη Χάγη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή