Οι καναδοί post-rockers έκαναν και πάλι το θαύμα τους στο έβδομο άλμπουμ της καριέρας τους. Αν και πρόκειται για μια εργασία που θέλει ιδιαίτερη προσοχή και συγκέντρωση για την ακρόασή της – σε μια εποχή που ουδείς έχει άπλετο χρόνο – εντούτοις χρήζει της προσοχής μας. Το άλμπουμ αυτό γράφτηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιοδείας του συγκροτήματος, στη συνέχεια ηχογραφήθηκε την περίοδο της πανδημίας με τα μέλη του γκρουπ να είναι απομακρυσμένα αλλά πρόκειται για ένα αληθινό κομψοτέχνημα. Ουσιαστικά αποτελείται από δύο σουίτες διάρκειας 20 λεπτών η καθεμία, καθώς και δύο κομμάτια έξι λεπτών με πολύ βαρύ ήχο. Και οι δύο σουίτες ανοίγουν παραμορφωμένες μεταδόσεις που λαμβάνονται μέσω δεκτών βραχέων κυμάτων, και όπως εξηγεί το συγκρότημα οι ιεροκήρυκες που κάποτε προειδοποιούσαν για επικείμενη Αποκάλυψη επέμειναν τώρα ότι αυτές είναι οι τελευταίες στιγμές της ανθρωπότητας (σ.σ.: κορωνοϊός). Φυσικά, οι καναδοί φίλοι μας δεν υποστηρίζουν τέτοιου είδους θέσεις, αντιθέτως και παρά τον βαρύ ήχο του γκρουπ το τελικό τμήμα της δουλειάς τους είναι ιδιαίτερα χαρούμενο. Η αρχική σουίτα δημιουργεί ένα από τα εμπορικά σήματα του γκρουπ, ξεκινώντας με τραγουδιστές, παραμορφωμένες μελωδίες και τραχιά κιθάρα προτού ανέβει σε μια χαρούμενη, αποφασισμένη νότα. Στη δεύτερη σουίτα, κυριαρχούν τύμπανα και στοιχειωμένες κιθάρες, σαν πλοίο που κουνάει από τη μια πλευρά στην άλλη, και στη συνέχεια η ομάδα κλειδώνει σε έναν σταθερό, αναδυόμενο ρυθμό. Υπάρχει ακόμα ομορφιά και ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο, και είναι απολύτως επιτακτικό να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, με κάθε κόστος, το επιμύθιο της ακρόασης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή