Δεν ξέρω πόσο χώρο δίνουμε στο θέαμα να καθορίζει την πολιτική σκηνή μας, ξέρω πως αυτό πια περικυκλώνει όλο και πιο πολλές χώρες, όχι με τον κλασικό ιαματικό του ρόλο αλλά υποκαθιστώντας την εκτελεστική εξουσία. Θα παραθέσω τρία ονόματα προσώπων. Μην ψάξετε ενοποιητικά στοιχεία στις χώρες, θα ήταν αυθαίρετο. Φανταστείτε όμως πως ήδη έπειτα από αυτούς τους τρεις έχει συντελεστεί η βασική λειτουργία που το θέαμα προκαλεί στην πολιτική: να τη ρευστοποιήσει τόσο πολύ, που αυτή να χάσει κάθε σπιθαμή βεβαιότητας. Σλάβι Τρίφονοφ. Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Μπέπε Γκρίλο. Ξεκινώ απ’ το τέλος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή