Πόσοι είναι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, αναρωτηθήκαμε, με έναν φίλο. Λίγοι. Πολύ λίγοι με όλη την κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, με τις απρόβλεπτες συνέπειες του κορωνoϊού. Και πώς μπορεί να είναι περισσότεροι, οι σκεπτόμενοι, όταν έχουν να λύσουν βασικά προβλήματα επιβίωσης καθημερινής, ή άλλες ανάγκες που δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία, στην οποία ζούμε, εν πολλοίς άχρηστες, που όμως συνηθίσαμε να θεωρούμε απαραίτητες. Ετσι πορευόμαστε και είναι δύσκολο να αλλάξουμε συμπεριφορά. Το να εμβαθύνεις σε κάτι και να προχωρήσεις τη σκέψη σου χρειάζεται λίγος κόπος πνευματικός. Είναι ένα είδος άσκησης. Αν την αφήσεις σ’ αφήνει και απαιτείται πιο πολύ να κοπιάσεις. Οπότε γιατί να αναλώσεις φαιά ουσία του εγκεφάλου, όταν θεωρείς ότι όλα είναι λυμένα μέσω του Διαδικτύου που αρκεί να πατήσεις και να σου δώσει διεξόδους από τα προβλήματά σου. Εκτός από τα οικονομικά που σε καταδυναστεύουν καθημερινά και τους επιτήδειους, που με διαφόρους τρόπους, εκμεταλλεύονται την ανέχεια με κάθε τρόπο για να εισπράξουν. Μια κοινωνία-ζούγκλα όπου ο καθένας καιροφυλακτεί εις βάρος του άλλου. Μα πιο πολύ όλοι αυτοί, του κόσμου οι ισχυροί, που η απληστία τους είναι ακόρεστη και χωρίς σταματημό. Χειρότεροι από τα θηρία που όταν χορτάσουν ηρεμούν, σταματούν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή