Ηταν Σεπτέμβριος του 1922 όταν ο «Παρνασσός», το «Λιβόρνο», το «Μεγάλη Ελλάς» έφταναν από την πληγωμένη Μικρασία κατεβάζοντας καραβιές κυνηγημένων στο λιμάνι της Πάτρας. Μέχρι το τέλος του μήνα τουλάχιστον 13.000 πρόσφυγες είχαν μεταφερθεί στην πόλη, οι περισσότεροι από τη Σμύρνη, τα Βουρλά, το Αϊβαλί αλλά και την Αττάλεια ή την Τραπεζούντα. Αλλόφρονες θα προσπαθούσαν να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες: υπαίθρια μαγειρειά στήνονταν σε καταυλισμούς, νοσοκομειακοί σταθμοί έσπευδαν να προλάβουν επιδημίες, ενώ σχολεία, ιδρύματα, εκκλησίες, ανήλιαγες αποθήκες, οποιοδήποτε κτίριο – ακόμη και χωρίς αποχωρητήρια – γέμιζε με πρόσφυγες που στοιβάζονταν ο ένας πάνω στον άλλον.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή