Τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικοί σχολιαστές επικεντρώθηκαν στην άνοδο του δεξιού λαϊκισμού· στις επιτυχίες των συντηρητικών και δεξιών κομμάτων που χαρακτηρίστηκαν, άλλοτε δικαίως άλλοτε καθ’ υπερβολήν, ακροδεξιά. Μέσα στον αντιδεξιό ζήλο, πολλοί Ευρωπαίοι αμέλησαν να παρατηρήσουν την εξέλιξη της αριστεράς: η άτυπη συγχώνευση της παλιάς συντηρητικής παράταξης με τη σοσιαλδημοκρατία και η αριστερή ηγεμονία δεν επιτρέπουν να ακουστεί η «ανησυχία» για την άνοδο της αριστεράς ακόμα κι αν πρόκειται για άκρα αριστερά. Ως κίνδυνος χαρακτηρίζεται η δεξιά και η ακροδεξιά: για να παρουσιαστεί η δεξιά ως ολέθρια, περιγράφεται ως ακροδεξιά ακόμα κι όταν δεν είναι. Και συχνά δεν είναι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή