Στο μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής του καριέρας, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υπήρξε προστάτης της «νεοφιλελεύθερης» τάξης. Υπήρξε βασική φιγούρα του κατεστημένου της Ουάσιγκτον που προώθησε επί χρόνια την οικονομική παγκοσμιοποίηση και, όπως οι πολιτικές ελίτ σε άλλες χώρες, αγκάλιασε το ελεύθερο εμπόριο και τη δημοσιονομική ευθύνη. Αν και συχνά επικαλείτο τις αμερικανικές αξίες της μισθωτής εργασίας, ο Μπάιντεν υπήρξε σημαιοφόρος ενός είδους «τρίτου δρόμου», μιας κεντρώας πολιτικής που χλεύαζε τους ταξικούς αγώνες και συμπαρατασσόταν με τη Γουόλ Στριτ. Ως αντιπρόεδρος, στήριξε την ανάκαμψη μετά την οικονομική κρίση, με έναν τρόπο όμως που οι αναλυτές θεωρούν ότι ήταν ανεπαρκής και ουσιαστικά ενίσχυσε τους πλούσιους και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα έναντι της πλειοψηφίας των Αμερικανών, γράφει ο Ισάν Ταρούρ στην «Washington Post».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή