Μερικές άβολες αλήθειες με αφορμή το Ελσίνκι

Πόσο αποτελεσματική και χρήσιμη είναι άραγε μια εξωτερική πολιτική που, οχυρωμένη πίσω από τη ρητορική των εθνικών δικαίων, αρνείται την ενεργοποίηση προς επίλυση των διμερών της διαφορών με γειτονικά κράτη, μεταθέτοντάς τη στο άδηλο μέλλον; Κάποιοι, αρνούμενοι να δουν πως οι χαμένες ευκαιρίες δίνουν τη θέση τους σε όλο και πιο επώδυνες προοπτικές, επιμένουν στην ακινησία. Οσο η κοινή γνώμη γαλουχείται με τα στερεότυπα και τις ψευδαισθήσεις μαξιμαλισμών που για δεκαετίες χαϊδεύουν αφτιά, τόσο το δέος για το πολιτικό κόστος αυτού που θα αναλάβει την εθνική ευθύνη επίλυσης των χρόνιων προβλημάτων θα βαραίνει δυσβάστακτα στους ώμους των πολιτικών ηγεσιών. Το είδαμε περίτρανα στην επίλυση του Μακεδονικού. Πόσο βάναυσα σπεκούλαραν η ΝΔ και οι λοιποί πατριδοκάπηλοι και πόσο βαρύ πολιτικό τίμημα κατέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ επιτελώντας το εθνικό του καθήκον. Και, βέβαια, πριν αλέκτορα φωνήσαι, η «προδοτική έγινε επωφελής συμφωνία. Η κυβερνητική εξουσία όμως είχε αλλάξει χέρια.