Σε είδε στην κηδεία του Κάστρο

Αυτό που έπαθε η Θεοδώρα Τζάκρη εντάσσεται στην ευρεία κατηγορία του «λέμε και καμιά ελαφρότητα για να περάσει η ώρα». Δήλωσε στον ομογενειακό Τύπο ότι πρέπει να καταργηθούν όλοι οι περιορισμοί για την ψήφο των αποδήμων. Ας πρόσεχε. Ο Βορίδης έκανε τα λόγια της βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης. Τώρα ζητείται από τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίσει την κατάργηση των περιορισμών και να ψηφίσουν όλοι όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους χωρίς την προϋπόθεση παραμονής στη χώρα για μια διετία και την ύπαρξη ζωντανής ή έστω πρόσφατης σχέσης με την Εφορία. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά έκανε πίσω. Και στο Τwitter άρχισαν να γράφουν ότι δεν γίνεται οι ψηφοφόροι του Τραμπ να αποφασίζουν τι θα γίνει στην Καισαριανή. Λογικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε αρχικά την ψήφο των αποδήμων επειδή πολύ απλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Δεν είναι μόνο το εφιαλτικά ποσοστά που καταγράφει στην Ομογένεια. Είναι και το πλεονέκτημα που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση στην αλίευση ψήφων από αυτή τη δεξαμενή. O υφυπουργός για τον απόδημο ελληνισμό που θα μπει στο αεροπλάνο για μια χοροεσπερίδα στη Μελβούρνη. Υπάρχει και ο πολιτικός έλεγχος πρεσβειών και της θεσμικής ελληνικής παρουσίας στο εξωτερικό. Το πλεονέκτημα είναι συντριπτικό. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ υστερεί με αυτές τις συνθήκες, δεν φταίνε οι συνθήκες, αλλά ο πολιτικός του χαρακτήρας. Ο άνθρωπος που ζει στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία και σε είδε στην κηδεία του Κάστρο δεν πρόκειται να σε ψηφίσει. Ο νέος που έφυγε για ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό ακούει τις θέσεις σου για τα πανεπιστήμια και θέλει να σε μαυρίσει. Ο πατριώτης που έχει επιχείρηση στη Γερμανία το πιθανότερο είναι να μη συμφωνεί μαζί σου για τα περί αξιολόγησης.