Η κουβέντα που άνοιξαν οι κεντροαριστεροί – χάρη στον γραμματέα της κιναλίτικης ΚΟ – μπορεί να είναι πρόωρη, αφού οι αποφάσεις για τα διαδικαστικά της ανάδειξης του αρχηγού τους από τα μέλη και τους φίλους του ΚΙΝΑΛ θα ληφθούν τον Σεπτέμβριο. Αυτό όμως δεν την κάνει λιγότερο ενδιαφέρουσα. Οχι γιατί ακόμη και στο δημοσκοπικό 7% διατηρούν τους εσωκομματικούς αυτοματισμούς του 40%. Αλλά επειδή αφορά διλήμματα τα οποία δεν έχουν πάψει να απασχολούν τα στελέχη όλων των κομμάτων που προσπάθησαν ή σκέφτονται να προσπαθήσουν το άνοιγμα των εσωτερικών τους διαδικασιών στην κοινωνία – προσδοκώντας έτσι να αναθερμάνουν το ενδιαφέρον της για εκείνα. Οι πρώτες εσωκομματικές κάλπες στήθηκαν το 2004, και ήταν πράσινες. Από τότε ένα πρότζεκτ που έμοιαζε σχεδιασμένο για σούπερ προοδευτικούς Δανούς έγινε μέινστριμ. Ο άλλοτε μεγάλος αντίπαλος, η ΝΔ, ακολουθεί το πασοκικό παράδειγμα από το 2009. Μέχρι και το αδελφό των ελλήνων σοσιαλδημοκρατών βρετανικό κόμμα υιοθέτησε τη συνταγή. Ο δε αντικαταστάτης τους στον εγχώριο δικομματισμό, ΣΥΡΙΖΑ, το συζητά.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ