Είμαι από τους ανθρώπους που αγαπούν τον ύπνο. Εννοώ, τον πολύ, τον χορταστικό, τον οκτάωρο ύπνο, που εξασφαλίζει το ενεργητικό παρών στο υπόλοιπο της μέρας. Για τον λόγο αυτό, ορίζω τον ύπνο ως ένα ιδιότυπο αντιπαρών. Τον αντιλαμβάνομαι σαν μια συμφωνημένη συνθήκη απώλειας του νοητικού ελέγχου, χαλάρωσης του αμυντικού σώματος και παράδοσης του εαυτού στον κόσμο των ονείρων, με άλλα λόγια στον τόπο που δεν μπορείς να ορίσεις, αλλά οφείλεις να διέλθεις σαν ένα πυκνό δάσος μεταξύ της μιας και της άλλης ημέρας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή