«Eνας άβουλος καθηγητής αγγλικών προσλαμβάνεται για να κάνει μαθήματα στην κόρη μιας νεόπλουτης οικογένειας που προορίζει την κοπέλα για γυναίκα ενός άγγλου επιχειρηματία. Ωστόσο ο καθηγητής ερωτεύεται τη μαθήτριά του και μπλέκεται σε μια τριγωνική σχέση και με τη μητέρα της. Ενοχλημένος τόσο από τη συμπεριφορά των νεόπλουτων όσο και από την αλλοτρίωση της υπόλοιπης κοινωνίας, αποφασίζει να εξεγερθεί και να μεταναστεύσει». Η παραπάνω σύνοψη είναι της διακριτικά σατιρικής ταινίας «Πρόσωπο με πρόσωπο» του Ροβήρου Μανθούλη, παραγωγής του 1966, η οποία κατάφερε να μιλήσει επί της ουσίας για μια Ελλάδα που χωρίς (;) να το ξέρει βρισκόταν ήδη πιασμένη στη φάκα της δικτατορίας. Το «Πρόσωπο με πρόσωπο» είναι ένα από τα 12 ελληνικά έργα (10 μυθοπλασίας και δύο ντοκιμαντέρ) που απαρτίζουν το αφιέρωμα «Μνήμες Δικτατορίας», που επιμελήθηκε η Ταινιοθήκη της Ελλάδος συνεχίζοντας το πρόγραμμα της επιτυχημένης ενότητας «Η Ταινιοθήκη στο σπίτι».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή