Η συζήτηση για την αναμόρφωση του τοπίου της εργασίας, στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, επικεντρώνει στην έννοια της ευελιξίας. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη το μεγάλο πρόβλημα είναι οι ρυθμίσεις που επιβάλλουν μια ορισμένη ακαμψία είτε στη διαχείριση του εργασιακού χρόνου, είτε στη σχέση του εργαζομένου με μια επιχείρηση και έναν εργασιακό χώρο. Αντιπροτείνεται η ανάγκη για μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τη δυνατότητα του εργαζομένου να διευθετεί τον εργασιακό του χρόνο αλλά της επιχείρησης να επιλέγει το είδος, τη διάρκεια και τον βαθμό σταθερότητας της σχέσης της με τον εργαζόμενο που απασχολεί. Αυτά συνδυάζονται με την προβολή μιας πιο εύκαμπτης και – υποτίθεται – προσαρμοσμένης στις ανάγκες του ίδιου του εργαζομένου απασχόλησης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή