Με τους προπονητές, σε όλα τα σπορ συμβαίνει κάτι παράξενο. Υπάρχουν αυτοί που πετυχαίνουν ελάχιστα και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο αντιμετωπίζονται ως ιδιοφυΐες και κάποιοι, που μολονότι κάνουν καταπληκτικά πράγματα, δεν ακούν ένα μπράβο ποτέ. Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανήκει και ο Ζινεντίν Ζιντάν. Η ομάδα του, η Ρεάλ Μαδρίτης, αποκλείοντας τη Λίβερπουλ έφτασε πάλι στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Επί των ημερών του Γάλλου το έχει κατακτήσει ήδη τρεις φορές. Κι όμως πουθενά δεν διαβάζεις τους επαίνους που θα ‘πρεπε. Και δεν αναφέρομαι στον ελληνικό Τύπο, αλλά και στον ισπανικό. Η αντιμετώπιση του μεγάλου Ζιζού είναι πάντα η αντιμετώπιση ενός τυχερού ανθρώπου, που συμβαίνει να βρίσκεται και στο τιμόνι μιας πραγματικά μεγάλης ομάδας επειδή υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή