Εγκλημα χωρίς τιμωρία

Δέκα χρόνια ήταν γείτονες η Σαρά Αλιμί και ο Κομπιλί Τραορέ στις εργατικές πολυκατοικίες της οδού Βοκουλέρ, στο 11ο Διαμέρισμα του Παρισιού. Εξήντα πέντε χρόνων εκείνη, συνταξιούχος, πρώην διευθύντρια σε βρεφονηπιακό σταθμό, διαζευγμένη, «διακριτική και χαμογελαστή», ζούσε μόνη από τότε που είχαν ανοίξει τα φτερά τους τα τρία της παιδιά. Είκοσι επτά χρόνων εκείνος, άνεργος, ο μικρότερος μιας οικογένειας πέντε παιδιών, ζούσε μαζί με τις αδελφές του, τη μητέρα και τον πατριό του – ο πατέρας του είχε πεθάνει. Ανθρωπος «νευρικός», είχε μπει στη φυλακή πολλές φορές για «κλοπή», «απόπειρα κλοπής», «αντίσταση κατά της Αρχής», «οδήγηση χωρίς δίπλωμα», «βίαιη συμπεριφορά», «χρήση και κατοχή ναρκωτικών ουσιών» και «παράνομη οπλοκατοχή». «Bébé» τον φώναζαν οι δικοί του χαϊδευτικά, εκείνος πάλι περνιόταν για νταής της γειτονιάς.