«Politically correct και ξερό ψωμί»

Σήμερα θα προσπαθήσω να είμαι μέσα στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας, για τούτο και θα προσπαθήσω να βγάλω μιαν άκρη στο πώς πρέπει να διατυπώνω τις σκέψεις μου και τα αισθήματά μου, χωρίς να με πιάσει στο στόμα του το Διαδίκτυο και δεν με ξεπλένει ο Δούναβης, να ‘ναι καλά εκεί που βρίσκεται. Κατ’ αρχάς, λέξεις που δεν πρέπει επ’ ουδενί να αναφέρω. Απαγορεύονται διά ροπάλου οι λέξεις «κοντός – κοντή», «ψηλός – ψηλή» και τα παράγωγα αυτών «ψηλολελέκος – ψηλολελέκα». Και προχωράμε, «χοντρός – χοντρή» (η χοντράδα και οι χοντράδες επιτρέπονται άνετα), «στραβός», εκτός αν αναφέρεσαι σε πολιτική κριτική, π.χ. «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε». Καλά, δεν συζητάμε τα «γύφτος – γύφτισσα», «τσιγγάνος – τσιγγάνα», ούτε να το σκέφτεσαι. Εδώ να πούμε ότι εξαιρούνται τα τσιγγάνικα βιολιά και μερικές τσιγγάνικες ισπανικές κιθάρες, της Ανδαλουσίας κατά προτίμηση.