Η φορητή παιδική ηλικία

Μερικές σκέψεις με αφορμή την όλο βαρύτητα και χάρη «Ανθοδέσμη για τη Μεγάλη Εβδομάδα» (εκδ. Αρτος Ζωής), όπου ο Σταύρος Ζουμπουλάκης ξαναδιαβάζει στιγμές – αθέατες και μη – από την Εβδομάδα των Παθών. Απευθύνεται, ανεξάρτητα από τη λογιοσύνη των αναγνωστών, σε «φίλους» και ανθρώπους που θέλουν να συμφιλιωθούν, ειδικά σε περίοδο ανεόρταστη. Συμπλέκει την πόρνη γυναίκα της Μεγάλης Τετάρτης με ένα απόσπασμα από το «Δόκτωρ Ζιβάγκο» του Πάστερνακ. Αποκαθιστά την προσευχή του Χριστού πάνω στον Σταυρό – το «λαμά σαβαχθανί» δεν είναι το παράπονο ενός μελλοθάνατου, αλλά η ενθύμηση ενός εβραϊκού ψαλμού -, όπως και το «κάλλος», που δεν σημαίνει την ωραιότητα, αλλά τη θεότητα. Υπενθυμίζει τις εντυπώσεις Σεφέρη και τις περιγραφές Παπαδιαμάντη, το «κορυφαίο μοιρολόι» «Σε τον αναβαλλόμενον το φως ώσπερ ιμάτιον…» και το συγκλονιστικό ιδιόμελο «Δος μοι τούτον τον ξένον / τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω».