Οσα είπε on camera ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών στον αγαπητό του Μεβλούτ αποδείχθηκαν εθνεγερτικά ακόµη και για τους εγχώριους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης που αυτός εκπροσωπούσε στην Αγκυρα. Για τους πραγµατιστές, βέβαια, η ερµηνεία για τα ρίγη ενθουσιασµού που προκάλεσε η στάση του στους αριστερούς της αξιωµατικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναζητηθεί στην εσωτερική σκηνή. Οι αναλύσεις είτε για το πώς ο ίδιος αναδείχθηκε σε δελφίνο, είτε για τον τρόπο µε τον οποίο καραµανλικοί και σαµαρικοί θα συνασπιστούν ώστε να ανακαταλάβουν το κόµµα έκαναν σχεδόν µονοθεµατικά τα πολιτικά πηγαδάκια. Η δεύτερη κουβέντα είχε ξεκινήσει από τη στιγµή που ο Καραµανλής ο νεότερος αποφάσισε να σπάσει το σιωπητήριο που είχε επιβάλει στον εαυτό του απαντώντας στη σηµιτική κριτική για το Ελσίνκι. Και ξαναφούντωσε αφού οι αυτοσυστηνόµενοι ως εκπρόσωποι του νεοκαραµανλισµού στη ΝΔ είδαν στην εµφάνιση Δένδια το τέλος της επικράτησης των θέσεων των εκσυγχρονιστών στην Κεντροδεξιά. Υπάρχουν, άραγε, πιθανότητες να επαληθευθούν οι παραπάνω αναλυτές; Πρώτη προϋπόθεση θα ήταν ένα κύµα ευρείας αµφισβήτησης της ηγεσίας του κυβερνώντος κόµµατος στους κόλπους των βουλευτών του.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ