Ονειρο εαρινής νύχτας

Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο. Ημουν, λέει, σε μια πλατεία. Από τις παλιές, τις αθηναϊκές, τις συνοικιακές, αυτές που δεν έχουν την αίγλη μιας Ομόνοιας ή ενός Συντάγματος. Εχουν όμως κραδασμούς ανθρώπων. Των τελευταίων ρομαντικών πιτσιρικάδων που διεκδικούν ακόμη το δικαίωμα στο παιχνίδι σε ανοιχτό χώρο, των ηλικιωμένων που μιλάνε για επικουρικές, αναδρομικά και φάρμακα για την πίεση, των νεαρών που σκρολάρουν στις οθόνες των κινητών τους το φωτεινό αντικείμενο του πόθου τους.