Το ωραιότερο χωριό

Το ωραιότερο χωριό…

Το χωριό του καθενός είναι, όχι να το περιαυτολογήσει, αλλά είναι το καλύτερο στον κόσμο. Σαν το χωριό το δικό του, δεν υπάρχει άλλο. Τέλειωσε. Μοναδικό. Ανεπανάληπτο. Σπάνιας ομορφιάς. Και ακόμη σπανιότερης όταν η φύση δίνει τα ρέστα της, την άνοιξη. Ασε πια το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει άλλο χωριό σαν το δικό του, το καλοκαίρι. Σε θάλασσες και σε ξηρές. Στα όρη και τα βουνά. Αμ το φθινόπωρο; Υπάρχει καλύτερο χωριό από το δικό του, το φθινόπωρο; Δεν υπάρχει. Και δεν συζητάμε για τον χειμώνα. Εκεί πια, ο κόσμος όλος υποκλίνεται στα χειμωνιάτικα τοπία του δικού του χωριού. Πώς, κατά την παροιμία, η κουκουβάγια βλέπει τα παιδιά της ως τα ωραιότερα του κόσμου; Ε, έτσι ακριβώς αισθάνεται ο καθένας για το δικό του το χωριό. Ως εκ τούτου, είναι δυνατόν το Πάσχα στο χωριό, το δικό του το χωριό, να μη γιορτάζεται καλύτερα απ’ οπουδήποτε στη χώρα; Οχι, το δηλώνω και εγώ, κατηγορηματικά. Μετά βεβαιότητας. Μο-να-δι-κό! Και δεν συζητάμε καθόλου για το ψήσιμο του αρνιού, με σούβλα ή χωρίς. Οπως δεν συζητάμε και καθόλου για τα συμπαρομαρτούντα – μαγειρίτσες, κοκορέτσια, αβγά κόκκινα, σπληνάντερα, τσουρέκια, κουλουράκια. Η αποθέωση. Στο δικό του το χωριό. Μόνο!..