Ανεπαισθήτως τούτες τις μέρες πριόνια τεμαχίζουν τους τεράστιους ευκάλυπτους, δέντρα αιωνόβια, στο τέρμα της Συγγρού. Της Συγγρού που κάποτε τραγούδησε το πράσινό της ο Γιώργος Σεφέρης. Και που αποψιλώνεται σήμερα εγκληματικά, χωρίς κανένα λόγο, για έργα άσκοπα – τόχουμε πει χίλιες φορές – αφού το πρόβλημά της το κυκλοφοριακό δεν εντοπίζεται στο Δέλτα, στο τέρμα της, αλλ΄ αντίθετα στην αρχή της! Είναι τρομακτικό να αυτοκτονούμε και να δολοφονούμε τα παιδιά μας, εξαφανίζοντας το πράσινο, όταν τα νούμερα της μόλυνσης του περιβάλλοντος είναι πια γνωστά. Δεν θ΄ αντιδράσει κανένας στη σφαγή; Τα δέντρα θα πεθαίνουν όρθια, αδιαμαρτύρητα; Να πιστέψουμε πως, τελικά, είμαστε άξιοι της τύχης μας;…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή