Ολοι εναντίον μιας μεταρρύθμισης

Ο φίλος μου είχε δουλέψει σκληρά σε ολόκληρη τη ζωή του, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κάποια στιγμή, εκεί γύρω στα 2012, ήρθε η ώρα της σύνταξής του. Το κράτος του έδωσε ένα μηνιαίο έναντι εωσότου έρθει η ώρα της εκκαθάρισης. Με το έναντι, το βιωτικό επίπεδο του φίλου εξανεμίστηκε, αφού το ποσό που λάμβανε δεν έφτανε ούτε για τα απαραίτητα. Προσπάθησε λοιπόν να επισπευσθεί η εκκαθάριση, έτσι ώστε με την ανταμοιβή των κόπων μιας ζωής να βελτιώσει κάπως την καθημερινότητά του. Προσπάθησε με μέσον να βρει άκρη αλλά τίποτα – το Δημόσιο δεν κάνει διακρίσεις στην ταλαιπωρία των ανθρώπων. Κάποια στιγμή, έπειτα από επτά χρόνια αδυναμίας, ο φίλος αρρώστησε πολύ σοβαρά και πέθανε, χάνοντας την ευκαιρία να του απονεμηθεί το ποσό της σύνταξης που δικαιούνταν. Χους ην…