Το 12ο σίκουελ

Οταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα μετοίκησε εις λειμώνες χλοερούς κάθε σχολιαστής – στοχαστής – φιλόσοφος – παντογνώστης – προπτυχιακός – μεταπτυχιακός – καθηγητής που σέβεται τη σοφία του την οποία απλόχερα μοιράζει στους επαίτες της γνώσης, κατέθεσε την άποψή του για τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή αλλά χρεωκοπημένο άνθρωπο. Αγιογραφίες που ανταγωνίζονταν σε νεολογισμούς και επαναστατικά μανιφέστα επειδή ο Ντιέγκο αγαπούσε τον Τσε και έκανε παρέα με τον Φιντέλ. Οι «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» εμφανίστηκαν ξανά σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή για να καταθέσουν την άποψή τους για το εγχείρημα της ευρωπαϊκής Σούπερ Λιγκ. Απόψεις που είναι για γέλια και για κλάματα, γιατί πολύ απλά αγνοούν τις βασικές πτυχές του θέματος. Δυστυχώς μεταξύ των θυμόσοφων περιλαμβάνονται και άνθρωποι που αγναντεύουν τον κόσμο από τα ψηλά πατώματα και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν και στα πιο σοβαρά ζητήματα που αφορούν όλους μας, η γνώση τους είναι το ίδιο περιορισμένη. Η Σούπερ Λιγκ δεν είναι μια ιστορία δύο, τριών χρόνων και οι σημερινοί πρωταγωνιστές της παίζουν απλά στο δωδέκατο σίκουελ του έργου. Ο πρώτος που την εμπνεύστηκε ήταν ο πρόεδρος της Τορίνο, Κονσταντίνο Ρότσι το 1979. Τη δεκαετία του 1980 ο γενικός γραμματέας της τότε πανίσχυρης Ρέιντζερς, Κάμπελ Ογκιλβι είχε έρθει σε επαφή με άλλους συλλόγους και παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στην UEFA το οποίο φυσικά απορρίφθηκε. Ο άνθρωπος που της έδωσε τελικά σχήμα ήταν ένας άλλος Ιταλός, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το 1988. Νεόκοπος ιδιοκτήτης της Μίλαν είχε πάει στη Μαδρίτη να παρακολουθήσει τον Ντιέγκο Μαραντόνα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι δύο ομάδες είχαν κληρωθεί αντίπαλοι στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και ο Ντιέγκο αποκλείστηκε πρόωρα, γεγονός αδιανόητο για τον Μπερλουσκόνι. Πώς μπορούσε να συνεχίζει η Ομόνοια και η Αααρχους και να αποκλείεται ο Ντιέγκο; Που είναι οι ασφαλιστικές δικλίδες; Με τη βοήθεια της Saatchi & Saatchi έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο της Σούπερ Λιγκ από το οποίο γεννήθηκε μετά από τρία χρόνια το Τσάμπιονς Λιγκ. Η σημερινή σύγκρουση θα αποτελέσει τη μήτρα τη ρηξικέλευθη αλλαγή σε ζητήματα χορηγιών και τηλεοπτικών δικαιωμάτων, μέχρι την επόμενη απειλή της Σούπερ Λιγκ.