Δεν πιστεύω, ακόμα και στους καιρούς που ζούμε, ότι η αξία και η ομορφιά της πολιτικής είναι πράγματα ξεπερασμένα ή οριστικά χαμένα. Αντίθετα, πιστεύω ότι, για κουράγιο κι έμπνευση, η δική μου γενιά – ας την πούμε «γενιά της προσγείωσης»: ούτε αντίσταση στη δικτατορία, ούτε γενιά του Πολυτεχνείου, ούτε συμμετοχή στα ηρωικά χρόνια της μεταπολίτευσης – έχει κάθε λόγο να προσφεύγει στους ανθρώπους εκείνους που δικαίωσαν τον όρο «δημοκρατική παράταξη».
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ