Ατάκες για Οσκαρ

Στο «Grand Hotel» η Γκρέτα Γκάρμπο ήθελε να μείνει μόνη και στο φινάλε του «Οσα παίρνει ο άνεμος», ο Κλαρκ Γκέιμπλ μπόρεσε (επιτέλους) να πει στη Βίβιαν Λι ότι δεκάρα δεν δίνει για δαύτην. Ο Μάρλον Μπράντο γκρίνιαξε στον αδελφό του τον Ροντ Στάιγκερ ότι θα μπορούσε να είχε γίνει κάποιος αντί ένας αλήτης («Το λιμάνι της αγωνίας») και ο Σίντνεϊ Πουατιέ τόνιζε τη λέξη Μίστερ όταν έλεγε το όνομά του στην «Ιστορία ενός εγκλήματος». Το σινεμά είναι πάνω απ’ όλα εικόνες, είναι όμως και λέξεις. O μέγιστος Μπίλι Γουάιλντερ είχε κάποτε πει ότι κινηματογράφος είναι τρία πράγματα: η ιστορία, η ιστορία και η ιστορία. Η ιστορία λοιπόν έχει να κάνει με λέξεις και φράσεις, οπότε φτάνουμε στο διά ταύτα: με αφορμή την αυριανή 93η απονομή των βραβείων Οσκαρ, οι σελίδες που ακολουθούν περιλαμβάνουν ατάκες από το σενάριο όλων των ταινιών που από το 1929 (πρώτη απονομή) μέχρι σήμερα, έχουν βραβευτεί με το Οσκαρ καλύτερης ταινίας. Κάποιες έχουν ξεχαστεί παντελώς, κάποιες έχουν γράψει Ιστορία. Ολες όμως διακρίνονται από τη μαγεία με την οποία ο κινηματογράφος συνδέεται (όχι πάντα με επιτυχία φυσικά) με την πραγματικότητα.