Ευρώπη: ώρα για εκλεγμένο πρόεδρο

Σε μακρά περίοδο πολιτικής ρευστότητας φαίνεται να εισέρχεται η Ευρώπη, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη δυνατότητα και την ταχύτητα λήψης των μεγάλων αποφάσεων, τις οποίες απαιτούν η κρίση της πανδημίας και η πολυπόθητη ανάκαμψη των οικονομιών. Οι εκλογές στη Γερμανία για την καγκελαρία, τον προσεχή Σεπτέμβριο και οι εκλογές στη Γαλλία για την προεδρία, τον επόμενο Μάιο, εκτιμάται ότι θα καθηλώσουν την Ευρώπη σε πολύ χαμηλές πτήσεις, τουλάχιστον για δώδεκα μήνες. Μέσα δηλαδή στο πιο κρίσιμο χρονικό διάστημα, όπου το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες, θα έπρεπε κανονικά να ξεχειλίζουν από πολιτική αυτοπεποίθηση, να δουλεύουν νυχθημερόν και να κινούνται σαν πύραυλος. Πρώτον, διότι αυτό το δωδεκάμηνο θα είναι το καθοριστικό για την ολοκλήρωση του πλάνου των εμβολιασμών και τη θωράκιση από την πανδημία. Δεύτερον, διότι είναι κατεπείγουσα η ανάγκη λειτουργίας και απόδοσης του Ταμείου Ανάκαμψης, μετά από ένα χρόνο βαθιάς ύφεσης που τσάκισε οικονομικά τους πάντες. Τρίτον, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα ανοίγουν θεαματικά την κούρσα του διεθνούς τεχνολογικού και οικονομικού ανταγωνισμού, πράγμα που θα αφήσει πίσω πολύ την Ευρώπη και θα πλήξει τις θέσεις εργασίας στη Γηραιά Ηπειρο. Και όλα αυτά, τα καυτά μέτωπα για την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη στιγμή που ο Πούτιν δείχνει τα δόντια του και ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ουκρανία ή τη στιγμή που ο Μπάιντεν αναθεωρεί την ατζέντα των Ηνωμένων Πολιτειών και χρειάζεται έναν γερό ευρωπαίο συνομιλητή ηγέτη. Ακόμη για την Ελλάδα, ειδικότερα, είναι ασύμφορη μία περίοδος παγώματος των μεγάλων θεμάτων, με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας το μείζον πρόβλημα των τουρκικών προκλήσεων, εκτός από τα ζητήματα της οικονομίας. Ποιος θα ασχοληθεί με τα δύσκολα στην περιοχή, η καλομαθημένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών;