Βασίλης Ζιώγας

Το 1957 ήμουν φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά τα μαθήματα μια παρέα συναδέλφων, φανατικών για τη λογοτεχνία, κατεβαίναμε την οδό Σόλωνος, όπου την εποχή εκείνη υπήρχαν πολλά βιβλιοπωλεία και μερικά πλούσια παλαιοβιβλιοπωλεία. Η πρώτη μου προσωπική βιβλιοθήκη (είχα τη μεγάλη βιβλιοθήκη του πατέρα μου) έγινε με τα λίγα χρήματα που διέθετα από την αναδίφηση στα παλαιοβιβλιοπωλεία της Σόλωνος, της Ιπποκράτους και τον παράδεισο παλαιών βιβλίων σε ένα υπόγειο στο Μοναστηράκι. Την εποχή που ανέφερα κάποιο βιβλιοπωλείο και συνάμα εκδοτικός οίκος είχε κλείσει, λόγω θανάτου του ιδιοκτήτη, και οι κληρονόμοι είχαν πουλήσει το στέκι σε έναν αξέχαστο στη φοιτητική νεολαία, πλανόδιο βιβλιοπώλη που πουλούσε βιβλία στη διασταύρωση Σόλωνος και Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί, λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα βιβλία που αγόρασα, ήταν και μια ποιητική συλλογή του Βασίλη Ζιώγα, με τίτλο «21 σπουδές για μικρό στίχο». Ο συγγραφέας τότε ήταν 20 ετών, όπως πληροφορούσε το μικρό βιογραφικό στο εξώφυλλο. Ηταν η εποχή που η γενιά μου γνώριζε και φανατικά διάβαζε τους μεταπολεμικούς ποιητές που για χρόνια είχαν συμπιεστεί από τις καταλυτικές παρουσίες του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, ενώ ο Κατσαρός, ο Αναγνωστάκης, ο Γκάτσος είχαν γίνει γνωστοί από τις μελοποιήσεις του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη, συνθετών που γαλούχησαν τη νιότη μας.