Είναι κοινά παραδεκτό πως με τη νέα προεδρία των ΗΠΑ κάτι έχει ήδη αλλάξει ριζικά. Η αναγνώριση – λεκτικά ακριβής στη διατύπωσή της – της Γενοκτονίας των Αρμενίων, από τον Τζο Μπάιντεν, είναι μια πράξη που εκκινεί μια νέα συνολική θεώρηση και όχι μόνο γεωπολιτική. Γειωμένη με τα αντικειμενικά ιστορικά γεγονότα, ώριμη ως προς την επιτέλεση, δίκαιη προς τα ανεπούλωτα τραύματα των λαού των Αρμενίων, η πρωτοβουλία του αμερικανού προέδρου αποτελεί ένα ακόμη ράπισμα στη λογική Ερντογάν αλλά και τις αναθεωρήσεις της Ιστορίας, στις οποίες η νεότερη Τουρκία είχε επενδύσει και επιχειρήσει για δεκαετίες ως προς το φρικτό γεγονός. Πλέον η τουρκική πλευρά ξέρει πως ο Λευκός Οίκος έχει άλλη πλεύση.

Τέλειωσε μια εποχή όπου η Αγκυρα ανενόχλητη ανέπτυσσε όλη την επιθετική στρατηγική της. Αμέριμνη δε για το παρελθόν της μέσω συχνών δηλώσεων ανώτατων παραγόντων της, ξανάγραφε την Ιστορία έχοντας ως δεδομένο πως είναι το χαϊδεμένο παιδί των μεγάλων δυνάμεων.

Ο Μπάιντεν κλιμακώνει έναν νέο τρόπο που προφανώς λόγω της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων δεν θα διαρρήξει τις συνολικές γεωπολιτικές σχέσεις και δεσμούς των ΗΠΑ – Τουρκίας, αλλά μεταβάλλει τους όρους και διαμορφώνει μια άλλη μορφή πίεσης στο ευρύτερο νέο πεδίο των νέων αντιθέσεων. Ρευστοποιεί όσα θεωρούσε ως δεδομένα η Αγκυρα, την αναγκάζει να ξαναδεί την επιθετικότητά της και το γεγονός πως παραμένει πόλος επισφάλειας για όλη τη ΝΑ Μεσόγειο. Η Τουρκία ξέρει καλά πλέον πως η σκακιέρα άλλαξε παίκτη.