«Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, θυμόμαστε τις ζωές όλων όσοι πέθαναν στη Γενοκτονία των Αρμενίων κατά την οθωμανική περίοδο και υποσχόμαστε να αποτρέψουμε μια τέτοια θηριωδία. Ξεκίνησε στις 24 Απριλίου 1915 με τις συλλήψεις αρμενίων διανοουμένων και ηγετών στην Κωνσταντινούπολη από τις οθωμανικές Αρχές. Ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν ή βάδισαν προς τον θάνατό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης». Με αυτές τις φράσεις ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν όχι απλώς αναγνώρισε μια μεγάλη ιστορική αλήθεια και απέδωσε τιμή στα θύματα της Γενοκτονίας, αλλά, ταυτόχρονα, εγκαινίασε και ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στην πολιτική της χώρας του έναντι της Τουρκίας. Και το χτύπημα για την Αγκυρα ήταν διπλό και τόσο ισχυρό, που δεν ξέρει κανείς ποια όψη του πόνεσε πιο πολύ: η ίδια η πράξη της αναγνώρισης ή η αναφορά στην Κωνσταντινούπολη με το ελληνικό όνομά της; Και το ένα και το άλλο συνιστούν, το καθένα από μόνο του, μεγάλη στροφή. Και τα δύο μαζί είναι σεισμός για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Που, πλέον, εισέρχονται επισήμως και οριστικά στην πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή