Ποτέ μου δεν έχω ακούσει εγώ αυτούς τους ψιθύρους – ίσως κουφαίνομαι σταδιακά και δεν το καταλαβαίνω, ίσως να ζω σε διαφορετική χώρα, δεν ξέρω. Ο Χάρης ο Καστανίδης, όμως, ακούει τη φωνή και μας  την περιγράφει: «Στον αέρα της χώρας, στη γη και τις πέτρες της κατοικεί μια αλλόκοτη μνήμη, ισχυρότερη της μνήμης των ανθρώπων της, που κάθε φορά ψιθυρίζει τις χρεοκοπίες που υπέστη από τις “ικανότητες” των φαύλων της Δεξιάς». (Διάγνωση: Ο ποιητής τράκαρε μετωπικά με τον φιλόσοφο και βγήκε ο Καστανίδης…)

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή