Φασιστικός έλεγχος της ιδιωτικής οικονομίας

Στην προοπτική να εισρεύσει χρήμα από τα ευρωπαϊκά ταμεία πολλοί στον τόπο μας άρχισαν να ονειρεύονται εγκατάλειψη της αγοράς και δημιουργία ιδιωτικών επιχειρήσεων και εργαζομένων που θα λειτουργούν, οι πρώτες, και θα απασχολούνται, οι δεύτεροι, με νοοτροπία Δημοσίου και βαθέος κράτους. Θα επιτρέπεται δηλαδή το κέρδος αλλά θα απαγορεύεται η χρεοκοπία! Οι απασχολούμενοι στις επιχειρήσεις να νιώθουν πως είναι εξασφαλισμένοι, σαν το Δημόσιο. Να κινητοποιούνται απεργιακά, αλλά στην περίπτωση οικονομικού αδιεξόδου της επιχείρησης που δουλεύουν, να έρχεται το Δημόσιο να τη χρηματοδοτεί και να τη διασώζει. Οπως δηλαδή επί εποχής ΠΑΣΟΚ περίπου… Δύσκολα θα ξεχάσω όταν βρέθηκαν, μετά το ΠΑΣΟΚ, σε οικονομικό αδιέξοδο τα ορυχεία Σκαλιστήρι στην Εύβοια, που πρότεινα στους εργαζομένους εκεί, που ζητούσαν βέβαια οικονομική στήριξη της επιχείρησης την οποία υπόσχονταν να την κάνουν κερδοφόρα, να την οδηγήσουμε σε εκκαθάριση, να πληρώσουμε σε όλους τις αποζημιώσεις τους  και να τους παραδώσουμε την εταιρεία – χωρίς βάρη – στη δική τους ιδιοκτησία. Και να τη λειτουργήσουν βέβαια με τις αποζημιώσεις τους σαν κεφάλαιο κίνησης. Η απάντησή τους ήταν αποστομωτική, και χαρακτηριστική του πνεύματος της εποχής αλλά και της λογικής της Αριστεράς: «Και να ρισκάρουμε τα δικά μας λεφτά;».