Τα προηγούμενα χρόνια, οι σημερινοί τριαντάρηδες θεωρήθηκαν η «χαμένη γενιά» της κρίσης. Ειδικά οι νεότεροι της ηλικιακής ομάδας είδαν την κοινωνία και την οικονομία στην οποία ενηλικιώθηκαν να αλλάζει ραγδαία, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οταν έφτασε η ώρα να σταθούν στα πόδια τους, ήρθε η πανδημία και ενίσχυσε την απογοήτευση. Εχουν κι εκείνοι τις ευθύνες τους: εθίστηκαν στο ντάντεμα από τα πολιτικά κόμματα και πολύ συχνά επέλεξαν να βλέπουν το δέντρο αντί για το δάσος.

Υπάρχει, όμως, μια στιγμή στην Ιστορία που καθορίζει κάθε γενιά, η στιγμή που αποφασίζει να δώσει το «παρών». Οταν η κυβέρνηση προανήγγειλε την άμεση έναρξη των εμβολιασμών για τους τριαντάρηδες, ελάχιστοι υπολόγιζαν πως θα ανταποκριθούν στον βαθμό που ανταποκρίθηκαν, από τις πρώτες κιόλας ώρες. Οι περισσότεροι ξαφνιάστηκαν θετικά: οι ηλικίες 30-39, που τον τελευταίο καιρό έδειχναν να αντέχουν όλο και λιγότερο τη νέα κατάσταση της πανδημίας, έκλεισαν τα ραντεβού τους πιο γρήγορα από τους γονείς τους, πιο γρήγορα από τους παππούδες τους – και μάλιστα, με ένα εμβόλιο που κρίθηκε ως περίσσευμα. Αν οι εμβολιασμοί συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, τότε δεν θα βρεθούν μόνο ένα βήμα πιο κοντά στην κανονικότητα, αλλά θα σπρώξουν μαζί τους ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, ενισχύοντας άμεσα τα επίπεδα ανοσίας. Η επιλογή τους έδειξε θέληση για ζωή και την ανάγκη να τελειώνει, επιτέλους, μια οδυνηρή περιπέτεια που παρατράβηξε.

Οι τριαντάρηδες δήλωσαν παρόντες. Για την οικογένειά τους, για τους φίλους τους που φοβούνται, για το καλοκαίρι που έρχεται και θα αποτελέσει βαρόμετρο για την οικονομία. Και το έκαναν αναπάντεχα, εκεί που δεν το περίμενε κανείς.