Υπήρξε μεταφραστής του Χάιντεγκερ στα ελληνικά και ως ένα σημείο γόνιμος «συνομιλητής» με τη σκέψη του γερμανού φιλοσόφου. Συνεισέφερε στην προβληματική του τραγικού λόγου εντοπίζοντας τις διαφορετικές αποχρώσεις ανάμεσα στην ελληνική τραγωδία, για παράδειγμα, και τον ιουδαιοχριστιανικό λόγο. Και βέβαια άφησε μια πολύτιμη αποτίμηση του δημοτικού τραγουδιού ως στοιχείου πνευματικού πολιτισμού (οι πέντε ομιλίες του στο «Ιδρυμα Γουλανδρή – Χορν» το 1985 κυκλοφόρησαν σε CD το 1999 από τον φερώνυμο Σύνδεσμο Φίλων). Το περίγραμμα για τον στοχαστή Χρήστο Μαλεβίτση (1927 – 1997) δίνεται εδώ μόνο σε αδρές γραμμές προφανώς. Εκτός αυτού, θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τις αποχρώσεις ενός λόγου που ταυτίστηκε με σημαντικά κεφάλαια της δυτικής και ρωσικής σκέψης (Μπερντιάεφ, Γιάσπερς, Τίλλιχ κ.ά.), τον διάλογο του ελληνικού στοχασμού με το ευρύτερο πλαίσιο και τη δημόσια παρέμβαση (από το 1974 υπήρξε βασικός συνεργάτης στο περιοδικό «Ευθύνη» του Κώστα Τσιρόπουλου κατά την επανέκδοσή του, 1972 – 2009).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ