Ας κρατήσουν οι χοροί

Πάσχα των Ελλήνων, Πάσχα επέρχεται, και ας είναι το φετινό το τελευταίο που θα περάσουμε σε αυτές τις συνθήκες. Ας πάρουμε λοιπόν κουράγιο, ας κρατήσουμε δυνάμεις φέτος και πάμε ολοταχώς για το επόμενο, του ’22, να το γιορτάσουμε όπως του αξίζει – με γλεντοκόπι ατελείωτο. Σε θάλασσες και σε βουνά, σε κάμπους και παραλίες. Με χορούς και με τραγούδια, και με τη χαρά της άνοιξης και της Ανάστασης. Της διπλής Ανάστασης. Του Κυρίου και της ζωής μας. Που χάθηκε ανάμεσα σε νούμερα, ιούς, λύματα, τεστ και φόβο. Πολύ φόβο για το άγνωστο. Που βίασε τις ψυχές μας, μας άλλαξε, μας χάλασε, μας έκανε αντικοινωνικούς, καχύποπτους, ως και ρατσιστές. Γι’ αυτούς που νόσησαν. Κι ας ήταν δικοί μας άνθρωποι, ζουν (οι περισσότεροι τουλάχιστον) ανάμεσά μας, ήταν φίλοι, γνωστοί, αλλά μακριά. Γιατί κόλλησαν. Λες και ήταν στο χέρι τους ή γιατί το επεδίωξαν να κολλήσουν. Και για τους άλλους, που «έφυγαν», μόνοι, χωρίς ένα δικό τους, στοργικό χέρι να τους χαϊδέψει, αποχαιρετώντας τους για το αιώνιο ταξίδι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή