Το Πάσχα που γλιτώσαμε

Πρώτα μια γερή γουλιά από το Coca Cola. Τη Zero, γιατί η άλλη έχει ζάχαρη και θερμίδες. Και μετά μια βαθιά τζούρα από το στριφτό. Από Δευτέρα θα το ελαττώσεις. Μπα, καλύτερα από Τρίτη γιατί έχεις και ταξίδι. Ο λαιμός πάει προς τα πίσω έτσι ώστε το λίπος στη βάση του να συναντήσει την αρχή της πλάτης. Και ο καπνός, αφού ποτίσει και την τελευταία κυψελίδα των πνευμόνων, βγαίνει όπως η φλόγα από το στόμα του δράκου. Θέλει να τραβήξει μαζί του κάτι που είναι ρέψιμο, αναστεναγμός και κραυγή λυκανθρώπου μαζί, αλλά το συγκρατείς. Βάζεις το δεξί χέρι πάνω στην κοιλιά. Την τρίβεις. Δίαιτα από Δευτέρα. Μπα, αργότερα. Δεν μπορείς να περιορίσεις τσιγάρο και φαγητό ταυτόχρονα. Είσαι καθισμένος σε μια πάνινη καρέκλα κήπου. Το δεξί χέρι τώρα πάει προς το στόμα και το μικρό δάχτυλο κατευθύνεται προς τα εκεί που ήταν κάποτε ο πάνω αριστερά φρονιμίτης. Το νύχι ξύνει το ούλο και αφαιρεί κάτι που δεν είσαι σίγουρος αν είναι ιστός αρνιού ή «τρίχα» από κανταΐφι. Η γεύση σε έχει εγκαταλείψει εδώ και ώρα. Η καρδιά ζορίζεται για να στείλει αίμα στο στομάχι που παιδεύεται με τη χώνεψη. Ο εγκέφαλος θέλει να μπει σε sleep mode. Ενα παιδάκι σε κοιτάζει απορημένο. Είναι το ανίψι σου. Αυτό είναι γεμάτο χώματα, εσύ γεμάτος φαγητό. Θέλεις ένα fredo espresso. Καλύτερα σε ορό.