Κι όμως, η Καμάρα αντέχει στη ρύπανση

«Eίδε» τα ανάγλυφά της – που απεικονίζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις του ρωμαίου αυτοκράτορα Γαλερίου κατά των Περσών – να καταστρέφονται όταν τα ξύλινα σπίτια που εφάπτονταν στον βόρειο πεσσό της γίνονταν παρανάλωμα του πυρός. «Είδε» την επιφάνειά της να «μαυρίζει» και να αλλοιώνεται όταν τα ελαστικά, οι μηχανές και τα φρένα των αυτοκινήτων που περνούν πλάι της διαβρώνονταν αφήνοντας τα ίχνη τους πάνω της, μαζί με τα περιττώματα των περιστεριών και το αλάτι που φτάνει από τη θάλασσα μέσω των ανεμορριπών, και μικροσκοπικά, αόρατα σχεδόν διά γυμνού οφθαλμού, φυτά άρχισαν να φυτρώνουν στα σωθικά της και να πιέζουν τους λίθους της. Για πρώτη φορά δε στην 25 αιώνων ιστορία της επιβεβαιώνεται εργαστηριακά (και όχι μακροσκοπικά) η προέλευση του υλικού της, που δεν είναι άλλο από μάρμαρο προερχόμενο από την Αλυκή της Θάσου.