Η Μαρία Φαραντούρη ανήκει στο ευλογημένο εκείνο είδος των καλλιτεχνών – δεν είναι άμοιρο το γεγονός ότι «γεννήθηκε» καλλιτεχνικά τη δεκαετία του ’60 – που η βιογραφία τους θα μπορούσε να συντεθεί με αποκλειστική αναφορά σε πολιτιστικά και πολιτικά γεγονότα ευρύτατης εμβέλειας, με πλήθος ανθρώπων να τα επανδρώνουν, ωστόσο να είναι μια εντελώς δική τους βιογραφία. Ενα μεγάλο προνόμιο – ή μια κατάκτηση προσωπική; – που έχει το επιπλέον προτέρημα να απαλλάσσει από μεμψιμοιρίες και προπαντός να αθωώνει την έννοια της φιλοδοξίας και να κάνει τους στόχους που έχουν επιτευχθεί ακόμη πιο αντικειμενικούς και αδιάβλητους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή