«Μικρές σιωπές και μεγάλες αποσιωπήσεις» έγραφε το 1989 ο Φίλιππος Ηλιού και η Χριστίνα Κουλούρη στο βιβλίο της Φουστανέλες και χλαμύδες, δεν ξεχνάει να το επισημάνει. Το βιβλίο εκδόθηκε τον περασμένο Οκτώβριο και υπό μία έννοια θα μπορούσε να ταξινομηθεί στη μεγάλη εκδοτική παραγωγή που έλαβε χώρα με αφορμή τη συμπλήρωση 200 ετών από το ξεκίνημα της Επανάστασης του 1821. Αν έμενε κανείς ωστόσο στη συγκυρία αυτή, θα το αδικούσε. Πολύ περισσότερο από ένα ακόμη βιβλίο που εντάσσεται στον αστερισμό των «επετειακών» εκδόσεων, η συμβολή της Κουλούρη είναι ουσιαστικότερη, καθώς καταπιάνεται με ένα θέμα άγνωστο αλλά και γοητευτικά πολυσύνθετο: τον τρόπο, πιο σωστά τους τρόπους, με τους οποίους το παρελθόν μετατρέπεται σε Ιστορία. Με άλλα λόγια, η συγγραφέας επιχειρεί να αναδείξει την αρχιτεκτονική που κτίζει ό,τι σωστά (και καθόλου υποτιμητικά) αποκαλεί «κοινότοπη ιστορική κουλτούρα». Ανάμεσα σε αυτά βεβαίως, οι σιωπές και οι αποσιωπήσεις κατέχουν μία αναμφίβολα προνομιακή θέση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή