Οι διαπραγματεύσεις της Γενεύης για το Κυπριακό ήταν ίσως οι πλέον άδοξες στη μακρά ιστορία αυτών των, επίσης άδοξων, διεργασιών: άρχισαν και τέλειωσαν περίπου αστραπιαία, χωρίς να υπάρξει κανείς που να πίστεψε, έστω και για ένα λεπτό, ότι θα μπορούσαν να καταλήξουν κάπου. Για κάποιον λόγο έπρεπε να γίνουν για να αποτύχουν, όπως και συνέβη. Και καταλύτης αυτής της αποτυχίας υπήρξε ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας Τατάρ, ο οποίος ζήτησε επισήμως να πεταχτούν στα σκουπίδια όλες οι αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών από το 1974. Και να συζητηθεί ένα σχέδιο δύο κρατών. Πρόταση στην οποία φυσικά διαφώνησαν περίπου άπαντες, παρόντες, εμπλεκόμενοι και μη: η Κυπριακή Δημοκρατία, η Ελλάδα, τα ίδια τα Ηνωμένα Εθνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμα και η Γερμανία. Ωστόσο η τουρκοκυπριακή πρόταση ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται: Ισως να μην έγινε για να υιοθετηθεί, κάτι που εκ προοιμίου ήταν δεδομένο ότι δεν επρόκειτο να συμβεί. Ισως είχε άλλον σκοπό.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ