Τρόπος

Η Αχτσιόγλου μπορεί να αντέκρουσε τον κόκκινο συνδικαλιστή τότε χωρίς ενοχές για την επίδραση της κυβερνητικής θητείας στην αριστεροσύνη της. Και να είναι ειλικρινής ως προς τη μετριοπάθεια με την οποία ζητά να εκμεταλλευτούν οι σύντροφοί της ρωγμές και μετατοπίσεις «τώρα που περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να μετακινηθούν» προς έναν σοσιαλιστικότερο τρόπο σκέψης – παρεμπιπτόντως, οι επισημάνσεις της δεν ξέφυγαν από τις νόρμες που επικρατούν σε κάθε κομματική έδρα ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης, αφού σε όλες τείνουν να βλέπουν τις δύσκολες στιγμές για τους αντιπάλους σαν ευκαιρίες. Ωστόσο, ταυτόχρονα δικαίωσε όσους υποστηρίζουν πως το κόμμα της είναι ένα της κρίσης. Πως μεγάλωσε εκλογικά μέσα σε μια αναταραχή, κι αδυνατεί να προσαρμοστεί σε συνθήκες που δεν είναι έκτακτες. Τους δικαίωσε θυμίζοντας ότι «στην πραγματικότητα η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά». Μια από τις πιο νορμάλ πολιτικές προσωπικότητες του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, κατέστησε σαφές πως εκείνος δεν ποντάρει στην καταστροφή για να διασωθεί πολιτικά – όπως τον μέμφονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο -, καταστροφολογεί γιατί απλά δεν γνωρίζει άλλο τρόπο να πολιτευθεί.