Ευκαιρία

Η δήλωση του πρωθυπουργικού συμβούλου για τους διδάκτορες – παρότι την ακολούθησε μια συγγνώμη που γράφτηκε καθαρότερα από τις απολογίες του μέσου πολιτικού – εκλήφθηκε από τους επιρρεπείς στον λαϊκισμό κάθε πλευράς των κοινοβουλευτικών εδράνων σαν ευκαιρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ., είδε σ’ αυτήν μια ακόμη συκοφαντική επίθεση κατά των νέων. Διέγνωσε, με άλλα λόγια, την πιθανότητα να τους προσεγγίσει ο ίδιος, εμφανιζόμενος ως η δύναμη που ορθώνει το κομματικό της ανάστημα σε μια κυβέρνηση που τους στοχοποιεί. Στο συριζαϊκό αντιπολιτευτικό ζύγι η ρητορική στάση απέναντι στον συνωστισμό με μπίρες στις πλατείες του περσινού Μαΐου, η αντίδραση των προηγούμενων εβδομάδων στα κορωνοπάρτι και τα λεγόμενα Πατέλη για τη χρησιμότητα του διδακτορικού στο κυνήγι μιας καριέρας στον τραπεζικό τομέα κρίθηκαν παραπτώματα περίπου ισοβαρή. Η τακτική είναι σε ένα βαθμό θεμιτή. Η αξιωματική αντιπολίτευση διαβάζει στις μετρήσεις την αδυναμία του αντιπάλου της να διεισδύσει στους 17 με 34. Αλλά και την αγωνία του να το κατορθώσει – την οποία μαρτυρούν οι εντολές προς διάφορα υπουργεία να επεξεργαστούν πολιτικές που στοχεύουν ειδικά σε εκείνους.