Ο προοδευτικός χώρος (όχι μόνο στην Ελλάδα) βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι, ψάχνει το επόμενό του βήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εξαίρεση: κολλημένος ανάμεσα στο παρελθόν του και το μέλλον του, προσπαθεί να αφουγκραστεί τα ρεύματα της εποχής του και, παράλληλα, να αντιγράψει συνταγές επιτυχίας του παρελθόντος. Καταλήγει να μην πετυχαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο: κάνει ανοίγματα παντού, κάποια εξ αυτών χωρίς σκοπό, χωρίς ειρμό και χωρίς αποτέλεσμα. Η ευελιξία δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για ένα κόμμα – δεν είναι ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ταλαντώσεις της Κουμουνδούρου, όμως, δεν είναι πολιτική κανονικότητα. Οι αντικρουόμενες γραμμές, οι απότομες στροφές από τη σοσιαλδημοκρατία και την οικολογία στον λαϊκισμό και πάλι πίσω δείχνουν αναποφασιστικότητα και καιροσκοπισμό. «Ο κόσμος αλλάζει, εμείς;», αναρωτιόταν ο Αλέξης Τσίπρας στο τελευταίο άρθρο του. Είναι ο ίδιος, ωστόσο, που πρέπει να απαντήσει στην ερώτηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή