Αν το οκτάωρο λογίζεται σαν το κάστρο που δεν πρέπει να πέσει κατά τη διάρκεια της μητέρας των μαχών, η ειλικρινής – κι όχι τυπική – ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 2019/1158 στην ελληνική νομοθεσία φαίνεται να είναι το ύψωμα που δεν αξιολογείται ως ιδιαίτερα κρίσιμο για την έκβαση του πολέμου από τους αριστερούς που πήραν τ’ όπλο τους. Πρόκειται για μια ευρωπαϊκή οδηγία που στοχεύει στην επίτευξη της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής – και δίνει τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές που οφείλουν να ακολουθούν τα κράτη – μέλη προκειμένου να πετύχουν τη χιλιοδιακηρυγμένη ισότητα των φύλων στην αγορά εργασίας. Το σκεπτικό της είναι απλό: μέσω μιας σειράς γονικών αδειών τόσο για τις μητέρες όσο και για τους πατέρες παρέχει τη δυνατότητα στους άνδρες να αναλάβουν ορισμένες από τις υποχρεώσεις της ανατροφής των παιδιών τους, επιτρέποντας έτσι στις γυναίκες να παραμείνουν εργαζόμενες. Αυτός ο καταμερισμός των οικογενειακών αρμοδιοτήτων αφαιρεί – στην οπτική του ευρωπαίου νομοθέτη – από τους εργοδότες οποιαδήποτε αντικίνητρα θα σκέφτονταν μπροστά στο ενδεχόμενο να προσλάβουν μια γυναίκα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή