ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΣΜΑ

Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το Κίνημα Αλλαγής, σε βαθμό που τείνει πια το θέμα να αποκτήσει μυθολογικές διαστάσεις χωρίς ίχνος πολιτικού ορθολογισμού. Το αν τα δυο κόμματα αυτά συναντιούνται, ενίοτε, στην αντίθεσή τους με τις κυβερνητικές πολιτικές είναι λογικό επόμενο της θέσης τους στα αντιπολιτευτικά έδρανα. Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής είναι δυο χώροι που, εκλογικά μιλώντας, δεν μπορούν να συμπλεύσουν. Κι αυτό γιατί το καλό του ενός είναι το κακό του άλλου. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να «καταπιεί» το Κίνημα Αλλαγής, απορροφώντας την κοινωνική του βάση και τα πιο έμπειρα κομμάτια των τοπικών και συνδικαλιστικών οργανώσεών του. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η πονηρή ρητορική του απέναντι στο Κίνημα Αλλαγής: τη μια δείχνει να το καλεί σε διάλογο, την άλλη το απαξιώνει ως «συμβιβασμένο». Το Κίνημα Αλλαγής, από τη δική του πλευρά, διεκδικεί τον ζωτικό χώρο του και την επανασύνδεση με το παραδοσιακό ακροατήριό του, συμπεριλαμβανομένων αυτών που είχαν στραφεί στον ΣΥΡΙΖΑ και απογοητεύτηκαν. Συνεπώς την ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς δεν τη θέλει, αλλά την αντιλαμβάνεται ως απολύτως ζημιογόνα για τις επιδιώξεις του.