Τα τελευταία χρόνια η πιο σημαντική εξέλιξη στη θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα είναι η προσθήκη της ανοσοθεραπείας. Η ανοσοθεραπεία στη συγκεκριμένη νόσο μπορεί να χορηγηθεί είτε σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία είτε ως μονοθεραπεία, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της νόσου και το στάδιο. Ο βιοδείκτης που καθορίζει το αν κάποιος ασθενής θα ωφεληθεί από τη χορήγηση ανοσοθεραπείας είναι το PD-L1 που εκφράζεται με το ποσοστό TPS, και αφορά κυρίως ασθενείς που δεν φέρουν μετάλλαξη των γονιδίων EGFR και ALK, καθώς γι’ αυτούς υπάρχει ειδική στοχευμένη θεραπεία. Στην κλινική μελέτη KEYNOTE-024 συμμετείχαν 305 ασθενείς με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα με TPS>50% που δεν φέρουν μετάλλαξη των γονιδίων EGFR, ALK. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν ανοσοθεραπεία με pembrolizumab για 35 κύκλους ή την κλασική ενδεδειγμένη χημειοθεραπεία. Τα πρώτα αποτελέσματα της μελέτης ήταν θετικά και η ανοσοθεραπεία με pembrolizumab έλαβε έγκριση για αυτούς τους ασθενείς το 2019.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ