Για τους Αθηναίους είναι κάτι περισσότερο από μια απλή πλατεία. Είναι το σταυροδρόμι της πόλης. Η απαρχή των μεταμορφώσεών της και για πολλούς η αντανάκλαση των βαθύτερων αντιθέσεών της. Συνυφασμένη με την ιστορία της Αθήνας τα τελευταία 175 χρόνια, η πλατεία Ομονοίας συμπληρώνει σήμερα ένα έτος από την ημέρα που εισήλθε σε μια νέα φάση της, μετά την ιστορική ανάπλαση που υπέστη πέρυσι τέτοια εποχή. Ενα έτος από την ημέρα που απέκτησε και πάλι ένα από τα αλλοτινά σύμβολά της, το τεράστιο σιντριβάνι – από τα μεγαλύτερα σε όγκο νερού στην Ευρώπη – με διάμετρο 30 μέτρων και πίδακες που υψώνονται έως και 20 μέτρα πάνω αΚι όμως, λίγοι μπόρεσαν να χαρούν κατά το διάστημα αυτό το εμβληματικό υδροκίνητο «Πεντάκυκλο» – το σπουδαίο γλυπτό με το οποίο ο Γιώργος Ζογγολόπουλος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας το 2001 – ή τις 188 δέσμες νερού του σιντριβανιού και ακόμη λιγότεροι κατάφεραν να θαυμάσουν τους εκατοντάδες προβολείς που πλημμυρίζουν με χρώματα τα νερά της τη νύχτα. Η πανδημία δεν επέτρεψε στην πλατεία Ομονοίας να ενταχθεί με τη νέα της όψη στην καθημερινότητα της πόλης, τουλάχιστον όχι όπως προέβλεπαν τα αρχικά φιλόδοξα σχέδια. Οπως εξηγούν επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στους γύρω δρόμους, τα κλειστά καταστήματα και η απαγόρευση της κυκλοφορίας δυσχέραναν την ανάδειξη της πλατείας, ενώ η γενική αναβάθμιση της περιοχής, που κάποιοι προσδοκούσαν ως αποτέλεσμα της ανάπλασης, δεν έχει διαφανεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή