Περιπλανώμενο κορμί

Σαν τον ερωτευμένο στο πρώτο ραντεβού φτάνω στο εμβολιαστικό κέντρο μία ώρα πιο νωρίς. Λουσμένος, ξυρισμένος, με αστραφτερό πουκάμισο. Οχι, δεν θα τραβήξω σέλφι με τη βελόνα στο μπράτσο για να την ανεβάσω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γράφοντας από κάτω «Ενα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα» όπως ο Νιλ Αρμστρονγκ όταν πάτησε στο φεγγάρι. Νιώθω ωστόσο τη στιγμή γιορτινή. Ενθουσιάζομαι στη σκέψη ότι δύο εβδομάδες μετά την επαναληπτική δόση θα είμαι επιτέλους ασφαλής – θα έχω γίνει μια πετρούλα στο τείχος ανοσίας. Κατά τον Οκτώβριο, εκτιμούν οι ειδικοί, πιθανόν να πετάξουμε τις μάσκες, ίσως να επιστρέψουν οι αγκαλιές και τα φιλιά. Μπορεί τις Απόκριες να κάνουν θραύση οι στολές «Κόβιντ», να χλευάζουμε τον εχθρό που κατατροπώσαμε.