Κάθε φορά που η Αριστερά στην Ελλάδα ζοριζόταν και έψαχνε για νέα αφετηρία, για νέα ορμή και για νέες δεξαμενές στρατευμένων στους στόχους της και ψηφοφόρων, κάθε φορά δηλαδή που ήθελε να πάρει αμπάριζα, πρόσθετε στο κόκκινο των συμβόλων της και λίγο πράσινο – και στην ατζέντα ολίγη από οικολογία. Κινηματική οικολογία, του δρόμου και της διεκδίκησης, στην ουσία δηλαδή συνθηματολογική αλλά και επιφανειακή. Και λέγοντας Αριστερά υπολογίστε από το ΠΑΣΟΚ μέχρι και όλους τους μαοϊκούς – πλην ΚΚΕ, που αυτά τα καινούργια δεν τα πολυκαταλαβαίνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή