Είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 2021 η συζήτηση για τη συνεπιμέλεια των τέκνων σε περίπτωση λύσης του γάμου ή διακοπής της συμβίωσης των γονιών τους να γίνεται με όρους μικροπολιτικής διαχείρισης; Είναι δυνατόν να αμφισβητείται σοβαρά σήμερα, από πολιτικές δυνάμεις που ομνύουν στο κράτος δικαίου και στα κοινωνικά δικαιώματα, στον πολιτικό φιλελευθερισμό και στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό η αρχή της συνεπιμέλειας των τέκνων, η οποία έχει αναγνωριστεί και εγκαθιδρυθεί στο Οικογενειακό Δίκαιο των περισσότερων κρατών-μελών της ΕΕ εδώ και 30 χρόνια; Είναι δυνατόν το αυτονόητο δικαίωμα γονιών και παιδιών στη συνεπιμέλεια να αποτελεί σημείο ρήξης όχι με την οπισθοδρομική άποψη της κυριαρχίας του ενός μόνο γονέα στην επιμέλεια του παιδιού, αλλά, αντίθετα, με την προοδευτική αντίληψη για ίσες υποχρεώσεις και ίσα δικαιώματα των γονιών απέναντι στην επιμέλεια των παιδιών, ίσο χρόνο επικοινωνίας και φροντίδας και ίση συμμετοχή τους στις αποφάσεις και στις ευθύνες της ανατροφής τους; Οπως αποδεικνύεται από τον δημόσιο διάλογο και από τη συζήτηση στη Βουλή, φαίνεται πως ναι, δυστυχώς, είναι δυνατόν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή